یه پسر بود که زندگی ساده و معمولی داشت ،  اصلا نمی دونست عشق چیه ،

 

عاشق به کی می گن ،تا حالا هم هیچکس رو بیشتر از خودش دوست نداشته بود

 

و هرکی رو هم که میدید داره به خاطر عشقش گریه میکنه بهش میخندید !

 

هرکی که می ومد بهش می گفت من یکی رو دوست دارم ،

 

بهش می گفت دوست داشتن و عاشقی مال تو کتاب ها و فیلم هاست . . .

 

روز ها گذشت و گذشت تا اینکه یه شب سرد زمستونی ،

 

توی یه خیابون خلوت و تاریک داشت واسه خودش راه میرفت که یه دختری اومد و از کنارش رد شد !

 

پسر قصه ما وقتی که دختره رو دید دلش ریخت و حالش یه جوری شد ،

 

انگار که این دختره رو یه عمر میشناخته . . .حالش خراب شد ،

 

اومد بره دنبال دختره ولی نتونست ، مونده بود سر دو راهی ، تا اینکه دختره ازش دور شد و رفت . . .

 

اون هم همینجوری واسه خودش با اون حال خراب راه افتاد تو خیابون ،

 

اینقدر رفت و رفت و رفت ، تا اینکه به خودش اومد و دید که رو زمین پر از برفه . . .

 

چند روز از اون ماجرا گذشت و پسره همون جوری بود تا اینکه باز دوباره دختره رو دید !

 

دوباره دلش یه دفعه ریخت ، ولی این دفعه رفت دنبال دختره و شروع کرد باهاش راه رفتن و حرف زدن . . .

 

توی یه شب سرد همین جور راه میرفتن و پسره فقط حرف میزد ،

 

دختره هیچی نمیگفت تا اینکه رسیدن به یه جایی که دختره باید از پسره جدا میشد .

 

بالاخره دختره حرف زد و خداحافظی کرد .

 

پسره برای اولین توی عمرش به دختره گفت دوست دارم ، دختره هم یه خنده کوچیک کرد و رفت . . .

 

پسره نفهمید که معنی اون خنده چی بود ،  ولی پیش خودش فکر کرد که حتما دختره خوشش اومد .

 

اون شب دیگه حال پسره خراب نبود . . .

 

چند روز گذشت تا اینکه دختره به پسر جواب داد و تقاضای دوستی پسره رو قبول کرد .

 

پسره اون شب از خوشحالیش نمیدونست چیکار کنه .

 

از فردا اون روز بیرون رفتن پسره و دختره با هم شروع شد .

 

اولش هر جفتشون خیلی خوشحال بودن که با هم میرن بیرون ،

 

وقتی که میرفتن بیرون فکر هیچ چیز جز خودشون رو نمی کردن ،

 

توی اون یه ساعتی که با هم بیرون بودن اندازه یه عمر بهشون خوش میگذشت .

 

پسره هرکاری میکرد که دختره یه لبخند بزنه ، همینجوری چند وقت با هم بودن پسره اصلا نمی فهمید

 

که روز هاش چه جوری میگذره .اگه یه روز پسره دختره رو نمیدید اون روزش شب نمیشد ،

 

اگه یه روز صداش رو نمیشنید اون روز دلش میگرفت و گریه میکرد .

 

یه چند وقتی گذشت ، با هم دیگه خیلی خوب و راحت شده بودن تا این که روز های بد رسید ،

 

روزگار نتونست خوشی پسره رو ببینه ، به خاطر همین دختره رو یه کم عوض کرد !

 

دختره دیگه مثل قبل نبود ، دیگه مثل قبل تا پسره بهش میگفت بریم بیرون نمیومد و کلی بهونه میاورد ،

 

دیگه هر سری پسره زنگ میزد به دختره ، دختره دیگه مثل قبل باهاش خوب و مهربون حرف نمیزد

 

و همش دوست داشت که تلفن رو قطع کنه . . .

 

از اونجا شد که پسره فهمید عشق چیه و از اون روز به بعد کم کم گریه اومد به سراغش !

 

دختره یه روز خوب بود یه روز بد بود با پسره ، دیگه اون دختر اولی قصه نبود . . .

 

پسره نمیدونست که برا چی دختره عوض شده ، یه چند وقتی همینجوری گذشت

 

تا اینکه پسره یه سری زنگ زد به دختره ، ولی دختره دیگه تلفن رو جواب نداد ،

 

هرچقدر زنگ زد دختره جواب نمیداد ، همینجوری چند روز پسره همش زنگ میزد

 

ولی دختره جواب نمیداد یه سری هم که زنگ زد پسره گوشی رو دختره داد به یه مرده تا جواب بده !

 

پسره وقتی اینکار رو دید دیگه نتونست طاغت بیاره ، همونجا وسط خیابون زد زیر گریه

 

طوری که نگاه همه به طرفش جلب شد ، همونجور با چشم گریون اومد خونه و رفت توی اتاقش و در رو بست ،

 

یه روز تموم تو اتاقش بود و گریه میکرد و در رو روی هیچکس باز نمیکرد

 

تا اینکه بالاخره اومد بیرون از اتاق اومد بیرون و یه چند وقتی به دختره دیگه زنگ نزد . . .

 

تا اینکه بعد از چند روز ، توی یه شب سرد دختره زنگ زد و به پسره گفت که میخوام ببینمت

 

و قرار فردا رو گذاشتن ف پسره اینقدر خوشحال شده بود ، فکر میکرد که باز دوباره مثل قبله

 

فکر میکرد باز وقتی میره تو پارک توی محل قرار همیشگیشون ، دختره میاد

 

و با هم دیگه کلی میخندن و بهشون خوش میگذره . . .

 

ولی فردا شد ، پسره رفت توی همون پارک و توی همون صندلی که قبلا میشستن نشست

 

تا دختره اومد ، پسره کلی حرف خوب زد ، ولی دختره بهش گفت بس کن میخوام یه چیزی بهت بگم . . .

 

و دختره شروع کرد به حرف زدن ، دختره گفت من دو سال پیش یه پسره رو میخواستم که اونم خیلی منو

 

میخواست ، یک سال تموم شب و روزمون با هم بود و خیلی هم دوستش دارم ولی مادرم با ازدواج ما موافق

 

نیست ،  مادرم تو رو دوست داره ، از تو خوشش اومده ولی من اصلا تو رو دوست ندارم ، این چند وقت هم به

 

خاطر خودت با تو بودم ، به خاطر اینکه نمیخواستم دلت رو بشکنم ، پسره همینطور مثل ابر بهار داشت اشک

 

میریخت و دختره هم به حرف هاش ادامه میداد . . .

 

این جمله دختره همینجوری تو گوش پسره میچرخید و براش تکرار میشد

 

و پسره هم فقط گریه میکرد و هیچی نمیگفت .

 

دختره گفت من میخوام به مامانم بگم که تو رفتی خارج از کشور تا دیگه تو رو فراموش کنه ،

 

تو هم دیگه نه به من و نه به خونمون زنگ نزن ، فقط دعا کن واسه من تا به عشقم برسم

 

باز پسره هیچی نگفت و گریه کرد . . .

 

دختره هم گفت من باید برم و دوباره تکرار کرد تو رو خدا منو دیگه فراموش کن و رفت ،

 

پسره همین طور داشت گریه میکرد و دختره هم دور میشد ،

 

تا اینکه شب شد و هوا سرد شد و پسره هم بلند شد و رفت ، رفت و توی خونه همش داشت گریه میکرد .

 

دو روز تموم همینجوری گریه میکرد ، زندگیش توی قطره های اشکش خلاصه شده بود ،

 

تازه میفهمید که خودش یه روزی به یکی که داشت برای عشقش گریه میکرد ،

 

خندیده بود و به خاطر همون خنده بود که الان خودش داشت گریه میکرد . . .

 

پسره با خودش فکر کرد که به هیچ وجه نمیتونه دختره رو فراموش کنه ، کلی با خودش فکر کرد تا اینکه یه

 

شب دلش رو زد به دریا و رفت سمت خونه دختره میخواست همه چی رو به مادر دختره بگه !

 

اگه قبول نمیکرد میخواست به پای دختره بیافته ،میخواست هرکاری بکنه تا عشقش رو ازش نگیرن .

 

وقتی رسید جلوی خونه دختره ، سه دفعه رفت زنگ بزنه ولی نتونست تا اینکه دل رو زد به دریا و زنگ زد ،

 

زنگ زد و برارد دختره اومد پایین و گفت شما ؟

 

پسره هم گفت با مادرتون کار دارم !

 

مادر دختره و خود دختره هم اومدن پایین ، مادر دختره خوشحال شد

 

و پسره رو دعوت کرد به داخل ! ولی دختره خوشحال نشد !

 

وقتی پسره شروع کرد به حرف زدن با مادره ، داداش دختره عصبانی شد و پسره رو زد ،

 

ولی پسره هیچ دفاعی از خودش نکرد ، تا اینکه مادر دختره پسره رو بلند کرد و خون تو صورتش رو پاک کرد .

 

و پسره رو برد اون طرف و با گریه بهش گفت ، به خاطر من برو اگه اینجا باشی میکشنت ،

 

پسره هم با گریه گفت من دوستش دارم ، نمیتونم ازش جدا باشم .

 

باز دوباره برادر دختره اومد و شروع کرد پسره رو زدن ، پسره باز دوباره از خودش دفاع نکرد ،

 

صورت پسره پر از خون شده بود و همینطور گریه میکرد .

 

تا اینکه مادر دختره زورکی پسره رو راهی کرد سمت خونشون ،

 

پسره با صورت خونی و چشم های گریون توی خیابون راه افتاد و فقط گریه میکرد .

 

اون شب رو پسره توی پارک و با چشم های گریون گذروند ، مادره پسره اون شب به همه بیمارستان های اون

 

شهر سر زده بود ، به خاطر اینکه پسرش نرفته بود خونه ولی فرداش پسرش رو زیر بارون با لباس خیس و

 

صورت خونی بی هوش توی پارک پیدا کرد .

 

پسره دیگه از دختره خبری پیدا نکرد ، هنوز هم وقتی یاد اون موقع میافته

 

چشم هاش پر از اشک میشه و گریه میکنه . . .

 

هنوز پسره فکر میکنه که دختره یه روزی میاد پیشش و تا همیشه برای اون میشه

 

هنوز هم پسره دختره رو بیشتر از خودش دوست داره . . .

 

الان دیگه پسره وقتی یکی رو میبینه که داره برای عشق گریه میکنه دیگه بهش نمیخنده ،

 

بلکه خودش هم میشینه و باهاش گریه میکنه . . .

 

پسره دیگه از اون موقع به بعد عاشق هیچکس نشد ،

 

 

 

چون به خودش میگفت من یکی رو هنوز بیشتر از خودم دوست دارم و عاشقشم . . .

 

 

 

نوشته شده در جمعه 26 بهمن 1391برچسب:,ساعت 23:53 توسط وحيد حلاجي ممقاني| |

 

نوشته شده در چهار شنبه 20 دی 1391برچسب:,ساعت 14:45 توسط وحيد حلاجي ممقاني| |